پایداری و عملکرد با استفاده از امولسیفایرهای مخلوط،بهبود تشکیل امولسیون
شکل‌گیری، پایداری و عملکرد امولسیون‌های روغن در آب ممکن است با استفاده از ترکیب دو یا چند امولسیفایر مختلف، به جای یک نوع جداگانه، بهبود یابد. این مقاله مروری بر اساس فیزیکوشیمیایی برای توانایی امولسیفایرهای مخلوط برای افزایش خواص امولسیونی ارائه می دهد. در ابتدا مروری بر مهمترین خواص فیزیکوشیمیایی امولسیفایرها ارائه می شود و سپس ماهیت برهمکنش های امولسیفایر در محلول و در سطح مشترک مورد بحث قرار می گیرد. سپس تاثیر استفاده از امولسیون‌کننده‌های مخلوط بر شکل‌گیری و پایداری امولسیون‌ها بررسی می‌شود. در نهایت، تأثیر استفاده از امولسیفایرهای مخلوط بر عملکرد عملکردی امولسیفایرها، از جمله سرنوشت گوارشی، پایداری اکسیداتیو، فعالیت ضد میکروبی و ویژگی‌های رهاسازی ارائه شده است. این اطلاعات باید انتخاب ترکیبی از امولسیفایرها را تسهیل کند که عملکرد بهتری در محصولات مبتنی بر امولسیون داشته باشند .
معرفی
امولسیون های روغن در آب اجزای مهم بسیاری از محصولات تجاری از جمله غذاها، مکمل ها، داروها، لوازم آرایشی، محصولات مراقبت شخصی و مواد شیمیایی کشاورزی هستند. این نوع پراکندگی کلوئیدی شامل قطرات کوچک روغن است که در یک فاز پیوسته آبی پراکنده شده اند امولسیون ها از نظر ترمودینامیکی ناپایدار هستند و بنابراین در طول زمان به دلیل مکانیسم های فیزیکوشیمیایی مختلف از جمله جداسازی گرانشی، لخته سازی، ادغام، ادغام ذرات، رسیدن Ostwald و جداسازی فاز تمایل دارند تجزیه شوند. به همین دلیل، پایدارکننده‌ها در فرمول‌های امولسیونی برای بهبود پایداری طولانی‌مدت آنها، مانند امولسیفایرها، اصلاح‌کننده‌های بافت، بازدارنده‌های رسیدن و عوامل وزن‌دهنده گنجانده می‌شوند. امولسیفایرها یکی از مهمترین تثبیت کننده های مورد استفاده در هر فرمولاسیون امولسیونی هستند. ماهیت امولسیفایر مورد استفاده علاوه بر توانایی آنها در تثبیت امولسیون ها، سهولت تشکیل امولسیون و ویژگی های عملکردی محصول نهایی را نیز تعیین می کند. در نتیجه، انتخاب یک امولسیفایر مناسب یکی از مهمترین تصمیمات هنگام فرموله کردن محصولات مبتنی بر امولسیون است امولسیفایرها معمولاً مولکول های آمفی دوست هستند که دارای هر دو گروه آبدوست و آبگریز روی یک مولکول هستند، مانند سورفکتانت های مولکولی کوچک، فسفولیپیدها، پروتئین ها، پلی ساکاریدها و سایر پلیمرهای فعال سطحی
در برخی کاربردها، امولسیون را می توان با استفاده از یک نوع امولسیفایر فرموله کرد. با این حال، در بسیاری از کاربردها، شکل‌گیری، پایداری و ویژگی‌های عملکردی امولسیون‌ها را می‌توان با استفاده از ترکیبی از امولسیون‌کننده‌ها به جای امولسیون‌کننده‌ها بهبود بخشید. با این وجود، در حال حاضر درک نسبتا ضعیفی از تأثیر سیستم‌های امولسیفایر مخلوط بر شکل‌گیری و خواص امولسیون وجود دارد. این دانش مانع از طراحی منطقی محصولات مبتنی بر امولسیون با خواص فیزیکوشیمیایی و عملکردی بهبود یافته می شود. بنابراین هدف این مقاله بررسی دانش فعلی در مورد تأثیر سیستم‌های امولسیفایر مخلوط بر تشکیل و پایداری امولسیون است. در ابتدا مروری بر خواص امولسیفایر ارائه می شود و سپس تاثیر امولسیفایرهای مخلوط بر تشکیل و پایداری امولسیون مورد بحث قرار می گیرد. این مقاله بر روی استفاده از امولسیفایرهای مبتنی بر مولکولی تمرکز دارد، زیرا در حال حاضر این امولسیفایرها بیشترین استفاده را در صنعت دارند. با این حال، باید توجه داشت که اخیراً علاقه قابل توجهی به توسعه و استفاده از امولسیفایرهای مبتنی بر ذرات وجود داشته است که قادر به تثبیت امولسیون ها از طریق مکانیسم تثبیت Pickering هستند. این ذرات همچنین ممکن است در مخلوط‌هایی با امولسیفایرهای مولکولی یا سایر امولسیفایرهای مبتنی بر ذرات برای بهبود پایداری امولسیون یا ایجاد ویژگی‌های عملکردی بهبود یافته استفاده شوند، با این حال، این موضوع خارج از محدوده مقاله فعلی بود.
نتیجه گیری
مخلوط انواع مختلف امولسیفایرها را می توان برای فرمولاسیون محصولات مبتنی بر امولسیون استفاده کرد، مانند محصولاتی که در صنایع غذایی، آرایشی، کشاورزی و صنایع دارویی یافت می شوند. در صنایع غذایی، این امولسیفایرها معمولاً از بین پلیمرهای زیستی با وزن مولکولی بالا (مانند پروتئین ها یا پلی ساکاریدها) یا سورفکتانت های با وزن مولکولی کم (مانند لسیتین ها، ساپونین ها، توئینز یا اسپان) انتخاب می شوند. هر نوع امولسیفایر مولکولی و فیزیکوشیمیایی منحصر به فرد خود را دارد.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگو شرکت کنید؟نظری بدهید!